Ik (Zoë) heb een collega van mijn moeder mogen interviewen over haar eerder ‘alternatieve’ levensstijl. Zij werkt telkens 2 jaar als leerkracht om dan een jaar rond te reizen in Europa met de fiets. Ze slaapt bij onbekenden die ze dan tegemoetkomt door klusjes te doen in het huis in ruil voor het verblijf en eten. Lees hieronder het volledige interview met Kris:
Ik hoor dat u om de 3 jaar een reis maakt van 1 jaar door Europa en dit met de fiets. Klopt dit? Waar overnacht u? Hoe bekostig je deze reizen? Reis je telkens alleen?
Ik overnacht in mijn tentje. Doe ik vrijwilligerswerk tijdens die reis dan overnacht ik bij de mensen waar ik voor werk in ruil voor kost en inwoon. Soms, slaap ik dan ook (bij voorkeur) in mijn tentje :-). Heel af en toe doe ik aan Couchsurfing of aanverwante formules. Kamperen doe ik wild, of ik vraag toelating aan mensen om op hun eigendom te kamperen/bivakeren voor een nacht. Uitzonderlijk maak ik gebruik van camping, hostel etc.
Ik slaap heel graag in een tentje. Tentjes zijn vaak warmer/comfortabeler dan bijvoorbeeld onverwarmde oude gebouwen. In de zomer heb je in een klein tentje ook veel makkelijker controle over muggen.
Deze reizen kosten niet veel. Thuis moet je ook eten. Reis ik door landen die duurder zijn dan Belgie dan zal ik relatief meer uitgeven aan voeding dan thuis. Elk keer voor vertrek investeer ik een beetje in mijn kampeer/fietsuitrusting. Maar je moet daar niet in overdrijven. Bijvoorbeeld. Zou je een spiksplinternieuwe fiets kopen en dan door Oost en Zuid Europa gaan fietsen, dan zou dat tot gevolg hebben dat je geen seconde van je fiets kan wijken. Je vraagt dan als het ware: steel mijn fiets aub.
Als ik twee jaar werk dan kan ik, financieel gezien, met gemak en jaar reizen. Ik reis alleen. Mijn allereerste fietsreis (zomervakantie van enkele weken) verliep samen met een vriend. In de loop van die reis ben ik er me van bewust geworden dat ik het volgende jaar alleen wou reizen. Dat heb ik dan ook gedaan en het is me prima bevallen. Op deze manier leer je meer mensen kennen en verloopt het contact voor mij heel spontaan.
Vindt u dat u een alternatieve levensstijl heeft? Waarom?
Voor mij is mijn levensstijl de meest gewone die er is. Dat wil zeggen: ik leef gewoon. Als ik mezelf vergelijk met andere mensen/vrouwen merk ik wel verschillen. Aan meisjes leert men impliciet om hun (‘kinderlijke’) idealen op te geven. Bij mij is dat niet goed gelukt. 😉
Tijdens mijn jeugd kon ik door omstandigheden 0% mezelf zijn. Ik ben me daar steeds bewust van geweest en heb steeds geweten dat het een tijdelijke toestand was. Achteraf gezien is de belangrijkste verwezenlijking in mijn leven; geleidelijk aan, aan het stuur van mijn eigen leven gaan zitten. Ik heb moeten (en moet nog steeds) voor elke vierkante centimeter ‘vrijheid’ opkomen. Het gaat niet vanzelf. Mensen die me nu pas leren kennen spreken enkel over ‘reizen’ maar dat is een heel klein topje van een grote ijsberg.
Dat tijdens mijn reisjaren mensen uit uiteenlopende culturen/lagen van de bevolking, zeggen dat ik een rolmodel ben, heeft er volgens mij mee te maken dat deze enkelingen meer zien dan wat er boven het wateroppervlakte uitsteekt.
Het is ook een uitlaatklep om het zogenaamde ‘normale’ leven vol te kunnen houden en er na een jaar reizen met vernieuwde energie terug aan te beginnen.
Kunt u negatieve en positieve aspecten opsommen van u keuze van leven?
Positieve: geen energie meer moeten steken in opbouw/onderhoud van status.
Negatieve: wat ik momenteel als negatief ervaar komt doordat mensen me enkel kennen zoals ik nu ben. Ze zien niet de weg die ik heb afgelegd: van waar ik kom. Het enige wat voor hun opvalt is dat reizen. Dat reizen is echter een (neven-)effect van mijn hele zijn. Ik ben redelijk energiek. Uitgesproken plannen worden doorgaans (vroeg of laat dus 😉) uitgevoerd. Op ‘arbeidsplaatsen’ valt dat vaak niet goed: je moet in het gareel lopen. Op ‘arbeidsplaatsen’ denken collega’s dat ik op iets uit ben, hogerop wil, etc. Terwijl ik daar totaal geen interesse voor heb. Dit was ooit een van de redenen om als zelfstandige te beginnen werken.
Mijn huidige manier van (langere) reizen heeft te maken met ‘reizen’ zonder gezien te worden als ’toerist’ maar het is ook een uitlaatklep om het zogenaamde ‘normale’ leven vol te kunnen houden en er na een jaar reizen met vernieuwde energie terug aan te beginnen.
Overtuig je mensen om hetzelfde te doen? Zo ja hoe doe je dit dan?
Ik overtuig geen ander mensen. Ik zie niet in waarom ik dat zou doen.
Als je nu terugkijkt naar de keuzes die je gemaakt hebt zou je steeds hetzelfde pad hebben gekozen?
Ja.
Heb je een belangrijke les geleerd uit het leven die je nu leeft? Wil je deze delen?
Misschien dit: Als je geen interesse hebt in ‘de baas’ zijn, dan wil dat voor veel mensen zeggen dat je dan wel ‘een ondergeschikte’ zal zijn = dat je je wel schikt naar de baas. Doordat ze je behandelen vanuit dat meerdere/mindere-model (zie burenbemiddeling) kan je eigenlijk geen kant op: het blijft je parten spelen/vechten tegen de bierkaai.
Benieuwd naar de andere verhalen? Bekijk het interview over de wereldreis van Benji
Gemaakt door Zoë, Arnoud en Kato van HOGENT.