In de middelbare school had ik een beste vriendin. Laten we haar Marie* noemen. Ze woonde bij mij in de buurt en we zaten samen in de klas. Op school, maar ook daarnaast deden we alles samen. Zij was meer het ‘populaire’ type, en ik was het meisje dat altijd bij haar was. Als we samen waren lachten we altijd heel veel en maakten we veel plezier. Het klikte tussen ons. Marie kon altijd terecht bij mij met haar ‘boy drama’ en liefdesverdriet, of met haar stomme moppen.
In het vierde middelbaar kreeg Marie een relatie met een jongen die mij niet kon uitstaan. Ik begreep nooit waarom, maar ik zocht er verder ook niets achter. In datzelfde jaar kwam er een nieuw meisje in onze klas. Ik noem haar even Lise*. Lise was rijk, populair en kende heel veel mensen. In het begin van het schooljaar ging alles goed en leerde Lise iedereen kennen. Ze was vriendelijk en zorgde niet voor ruzie. Tot een bepaald moment. Plots begon mijn zogenaamd beste vriendin heel veel op te trekken met het nieuwe meisje. Opeens werd ik na jaren vriendschap aan de kant geschoven voor iemand die mijn ‘beste vriendin’ nauwelijks kende.
Daar stond ik dan. In mijn eentje. Zonder andere vrienden. Hoe kon ik ook andere vrienden maken als het altijd ‘zij en ik’ waren? Maar het kon nog erger. Nu was ik niet enkel helemaal alleen, ik werd ook nog eens ‘gepest’ door mijn ex-beste vriendin en haar nieuwe bff. Ze lachten me uit in de klas met alles wat je je maar kan voorstellen. De ene dag ging het over een vraag die ik stelde in de klas, de andere dag ging het over welke sokken ik aanhad. Letterlijk. Wat ik ook deed of zei, ze vonden altijd wel iets om een opmerking over te maken. Dat deden ze dan tegen elkaar, en niet recht in mijn gezicht, maar wel luid genoeg zodat ik het kon horen. Er waren ook momenten dat ik van onze school naar de bushalte wandelde, en dat ik door Marie en Lise werd nageroepen vanuit een auto. De andere leerlingen van de school liepen voorbij en hoorden alles. Waarom Marie zich plots zo tegen mij keerde weet ik niet. Dat wist ik toen niet, en dat weet ik nu nog steeds niet.
Ik vond dat ik beter verdiende dan dat. Ik ging me echt niet zo laten behandelen. Niet door Lise, maar al zeker niet door Marie. De vriendin die ik al jaren steun bood en waarmee ik zo’n mooie momenten beleefde. Ze was bij mij kind aan huis, en andersom was dat ook het geval. Maar sindsdien zou ze niet meer welkom zijn bij mij. Ik zat nog liever alleen, dan me te associëren met zo’n persoon. Ik heb nog net meer eigenwaarde dan dat, en ik ben blij dat ik altijd trouw aan mezelf ben gebleven en het contact met Marie en Lise verbrak.
Het beste kwam toen Marie’s relatie afsprong. De jongen die mij niet mocht, Noah*, stuurde me plots een bericht. Het speet hem dat hij al die tijd zo gemeen tegen mij deed, en hij besefte wat voor persoon Marie eigenlijk was. Door contact met hem te hebben, kwamen er plots nog meer dingen naar boven. Marie zou hem allerlei vreselijke leugens over mij hebben verteld. Ik zou degene zijn die Noah haatte, ik woonde zogezegd in een krot en was arm. Zo ver gingen Marie’s leugens. Ze wilde dat iedereen haar leuker vond dan mij. Door mij op die manier naar beneden te halen, hoopte ze zelf een beter imago te krijgen. Noah en ik werden vrienden na dat gesprek. Wij wisten allebei hoe manipulatief en leugenachtig Marie was. Pas nadat ik de vriendschap stopzette realiseerde ik me alle andere kleine leugens die Marie me ooit vertelde. Ze zorgde er zelfs voor dat ik ruzie kreeg met andere vriendinnen, doordat ze leugens ging vertellen over mij. Op die manier probeerde ze mijn vriendencirkel klein te houden. Ze loog werkelijk over alles. Zelfs over de prijs van haar kleren. Te belachelijk voor woorden eigenlijk, aangezien dat niemand iets kan schelen. Ze wilde de schijn hoog houden en zich beter voordoen dan dat ze was. Jammer dat ze dacht dat uiterlijk en imago belangrijker zijn dan innerlijk.
Ik heb haar nooit gevraagd waarom ze mij zo heeft behandeld of waarom ze die leugens over mij verspreidde. Ik heb haar nooit uitgescholden, wraak genomen op haar of haar zwart gemaakt bij anderen. Ik beëindigde onze ‘vriendschap’ en ging verder met mijn leven. Ik ben blij dat ik altijd mijn eigen waarde ben blijven erkennen. Dat ik voor mezelf ben opgekomen, al betekende dat voor mij dat ik er alleen voor stond.
Gelukkig zat ik toen in de klas met een heel lief meisje. Ik kende haar wel, maar we waren nog niet echt goede vriendinnen. Zij nam mij op in haar vriendinnengroep. Ik geloof werkelijk dat die meisjes mijn middelbare schoolperiode hebben gered. Als ik hen niet had, was ik een pak eenzamer geweest. Ik ben hun allemaal stuk voor stuk dankbaar dat ze sinds toen een deel van mijn leven uitmaken, en dat ze nu, zelfs na bijna 5 jaar nog steeds superbelangrijke personen in mijn leven zijn.
Uiteindelijk is het het belangrijkste dat je trouw blijft aan jezelf, dat je je eigen grenzen aangeeft en dat je in jouw eigen waarde blijft geloven. Als ik dat 5 jaar geleden niet had gedaan, had ik de fantastische meiden die nu mijn beste vriendinnen zijn, waarschijnlijk niet leren kennen. In een vriendschap is het belangrijk dat je jezelf kan zijn, ongeremd, zonder dat je een masker moet opzetten. Hoe kan je anders 100% op je gemak zijn bij iemand? Dan ben je toch niet echt beste vrienden? Sindsdien ben ik ook veel voorzichtiger met wie ik toelaat in mijn leven. Als er iets niet juist voelt, of ik krijg niet dezelfde energie terug als die ik in de vriendschap steek, dan laat ik de vriendschap bewust doodbloeden. Ik heb liever een sterke kern van mensen rondom mij, dan mensen die beweren je vriend te zijn, maar niet echt om je geven.
Gelukkig is dit het enige pestgedrag dat ik ooit meemaakte. Ik lig er ook al lang niet meer wakker van. I was the bigger person, en ik ben blij met de manier hoe ik het toen heb aangepakt.
Herkenbaar? Doe wat voor jou goed voelt, en luister naar je buikgevoel. Voel je dat er iets niet klopt? Dan is dat waarschijnlijk ook zo. Praat erover met anderen. Misschien heb je andere vrienden, kennissen of familie waarbij je terecht kan, maar er zijn ook anonieme chats of telefoonlijnen zoals die van Awel.be. Ook al heb je het gevoel dat je de enige bent die dit soort dingen meemaakt of dat je alleen bent, dat ben je echt niet. Blijf trouw aan jezelf, en alles komt goed.
Benieuwd naar andere verhalen over vriendschap? Luister naar de podcast Tournée Amicale.
*Alle namen zijn fictieve namen. Overeenkomsten met de realiteit zijn berust op puur toeval.
