Waarom word ik meer als ‘Belg’ gezien dan mijn vader, die vloeiender Frans spreekt dan ik?
26/07/2023
| Door
ZAP
|
Actualiteit
Verschillende behandeling in Brussel en Limburg
'Spreken je ouders Nederlands?', 'Ben je geboren in Turkije en naar hiergevlucht?', 'Waarom ben je niet in het multiculturele Brussel gebleven zodat je je meer thuis zou voelen?'. Mijn vader en ik hebben het allemaal al eens gehoord. Hij is vloeiend in Frans en Turks en ik ben vloeiend in Nederlands (en ik spreek Frans, Turks en Engels). Dit zorgt ervoor dat mijn vader in Brussel op de inheemse Belg lijkt. Nu dat we in Limburg wonen, ben ik degene die als de echte Belg wordt gezien, en mijn vader als de buitenlander wordt beschouwd, ongeacht zijn zeer hoog niveau in Frans.
De rol van strikte opvoeding bij het behoud van cultuur en tradities in mijn gezin
Mijn vader is vrijgevig, ondersteunend en staat niet in de weg van mijn geluk. Ik heb hem nooit als streng ervaren, maar hijzelf is wel zeer strikt opgevoed. Dit komt omdat zijn ouders naar België zijn gekomen en een enorme cultuurschok hebben meegemaakt. Ik werd al snel geïntegreerd in de Belgische cultuur, maar thuis hanteer ik nog steeds de Turkse waarden en normen, waardoor ik – en ik weet dat dit ook voor andere 3e generatie tieners geldt’ een soort van ‘dubbel leven’ leef.
Beleef ik de 'foreigner dream' van mijn vader?
Dit is tweezijdig. In zijn wilde tienerjaren heeft hij wel wat dingen gedaan waar hij spijt van heeft, dat merk ik aan zijn voorzichtige manier van opvoeden. Aan de andere kant doet hij zijn best om het leven makkelijker te maken voor mij. Dit door te helpen waar hij kan. Dit is niet omdat het zijn droomleven was, maar omdat hij een ‘vadergevoel’ heeft, en mij wil niet in situaties wil doen eindigen waar ik eventueel spijt van zou kunnen hebben. Ik leef ook een rustig, en soms ‘saai’ leven, maar ben altijd voorzichtig en ik let nu altijd op mijn woorden en daden.
Interessante feit’ versus ‘triest verhaal’
‘Buitenlands’ of ‘exotisch’? Deze hebben een verschillende connotatie. Mijn vader wordt gezien als buitenlander, en er wordt vaak gedacht dat hij als zoon van een immigrant een zeer tragisch verleden heeft. Dat was niet zo. Mijn opa wou op jonge leeftijd naar België verhuizen om in de mijnen te werken, maar heeft uiteindelijk zijn passie gevonden in het bewerken van leer. Toch wordt er meelevend naar mijn vader gekeken wanneer hij zegt dat zijn ouders immigranten uit Turkije zijn. Voor mij is dit omgekeerd. Wanneer ik zeg dat ik Turks ben, dan word ik meestal met bewondering bekeken, want Turks zijn is bij mij een ‘interessant feitje’. Mijn bruinere huid is gewild, en bij mijn vader was men altijd al onverschillig.
"Generatie-lingo: Taalverschillen door de tijd heen"
- 1e generatie (grootouders): vloeiend in Turks en een basis Frans
- 2e generatie (vader): vloeiend in Turks en Frans en een basis in
Nederlands - 3e generatie (ik): vloeiend in Turks, Frans, Nederlands en Engels
Hetzelfde bloed, verschillende definitie
Het is dus vrij duidelijk dat mijn vader en ik de term ‘buitenlander’ anders hebben ervaren. We kunnen beiden zeggen dat we buitenlanders zijn die in België zijn geboren, maar ons verhaal stemt niet helemaal met elkaar overeen. Het is niet omdat we verschillen van verhaal, dat we verschillen van kernwaarden en gewoontes die we als Turken hebben. We leven beiden als kinderen van immigranten, maar gewoonweg op een heel andere manier.
- Muge Vatanlar
