Jef heeft autisme en een gedragsproblematiek. Daarom verblijft hij in een begeleidingscentrum. Hij kwam er in contact met de JOETZ-vakanties. Met de hulp van Dito zijn dat inclusieve vakanties, die ook openstaan voor deelnemers met een handicap. De uitstappen die de jongerenvereniging organiseert, zijn enkel mogelijk omdat vrijwilligers zoals Jolien de kinderen begeleiden en hen een onvergetelijke tijd bezorgen.
"En die animatoren zijn héél bekommerd om ons”, weet Jef, die al een keer of 5 mee op reis ging. “Ik ben 2 keer op paardenkamp gegaan, waar we ook echt met de paarden mochten rijden. Maar ook het hondenkamp en een dierenkamp waar allerlei verschillende dieren waren, vond ik heel plezant. Het leukste is dat we de diertjes dan mogen verzorgen en knuffelen. Ik ben een heel grote dierenvriend, daarom kies ik er altijd die vakanties uit. De dierenkampen vinden meestal plaats in Nederland en België en dat vind ik fijn, want ik ga niet zo graag ver weg.”
“Ik maak op kamp ook nieuwe vrienden. Als de vakantie voorbij is en we naar huis moeten, ben ik wel verdrietig en komen er dikwijls traantjes. Maar we houden achteraf
nog contact. Met één vriend die ik op vakantie heb leren kennen, speel ik nu nog steeds spelletjes op internet.”
Succesverhaal
“Jef is een echt succesverhaal”, lacht Jolien, studente leerkracht lager onderwijs en vrijwillig animator sinds 2017. Zij begeleidde Jef tijdens een van de hondenkampen. “Die vakanties hebben echt een verschil voor hem gemaakt. In het begin had hij nog intensieve 1-op-1-begeleiding nodig, maar dat hebben we tijdens de volgende kampen kunnen afbouwen omdat hij zich zo goed in zijn vel voelde. Als je als animator de juiste klik hebt met het kind, durft het veel meer uit zichzelf te ondernemen en heeft het minder begeleiding nodig. We zijn heel blij dat het met Jef zo gelopen is.”
Gerustgesteld
Ook al krijgen de animatoren bij elk kamp de zorg over een ander kind, toch ontstaat er in die paar dagen een hechte band tussen de duo’s. “We proberen altijd al eens op voorhand bij de kinderen langs te gaan”, zegt Jolien, die enkel een vrijwilligersvergoeding ontvangt voor haar inzet. “Dan weten zij met wie ze op kamp vertrekken en bij wie ze terecht kunnen als er iets is. Op die manier zijn ze toch al een beetje gerustgesteld. En soms gebeurt het dat de kinderen zich zo aan ons hechten dat het afscheid lastig is. Maar we hebben een Facebookpagina en een website waarop ze achteraf alle foto’s kunnen bekijken. Er wordt ook altijd een terugkomdag georganiseerd, zodat
we elkaar nog eens kunnen ontmoeten.”
Jolien doet tijdens de zomer 2 tot 3 kampen. Haar motivatie? “Toen ik voor het eerst meeging, was er een kindje dat duidelijk zijn draai niet vond en geen contact durfde te leggen met de anderen. Met mij had hij wel een klik. Zo is hij geleidelijk aan opengebloeid en hebben we hem nog enkele heel toffe dagen kunnen bezorgen. Op dat moment wist ik dat dit echt iets voor mij is”, verklaart ze haar engagement.
Net als alle andere kinderen
“Het is onze opdracht om ervoor te zorgen dat die kinderen zich op kamp net zoals alle andere kinderen voelen. En dat ze zich geen zorgen hoeven te maken over dingen die ze niet kunnen, of waar ze moeite mee hebben. Hier mogen ze zich gewoon amuseren. Zo zijn we bijvoorbeeld eens naar de dierentuin geweest. Het jongetje dat ik toen begeleidde, bloeide daar helemaal open. Hij vond het fantastisch om al die vreemde dieren van zo dichtbij te zien. Het is geweldig om echt iets te kunnen betekenen voor die kinderen. Zien hoe zo’n kind zichzelf kan zijn dankzij de juiste begeleiding, dát is voor mij de mooiste beloning.”
