Soms lukt praten niet, maar schrijven wel. Ik ben Thaly (22) en begon met het lezen van poëzie om woorden te vinden voor wat ik niet kan uitspreken. Nu schrijf ik mijn eigen woorden neer om mijn hoofd leeg te maken. Dit deel ik nu met jullie via de reeks 'just write it down'.
Ik ben Thaly, 22 jaar oud (1998). Zoals iedereen wel periodes heeft waarin hij of zij zich minder voelt, heb ik die ook al gehad.
In de middelbare school en het hoger onderwijs kreeg ik last van faalangst. Het perfectionisme en de onzekerheid maakten het mij moeilijk. Elke taak voor mijn opleiding bracht me enorme stress. Studeren ging soms gepaard met een paniekaanval bij elk nieuw hoofdstuk dat ik startte. Black outs, paniek, slapeloze nachten, overgeven en enorm veel huilbuien. Daarnaast was ik ook altijd over mezelf heel onzeker.
Een vriendin liet me in die periodes kennis maken met poëzie. Ze gaf me enkele boekjes die ik al snel uitlas. Het leek alsof er eindelijk woorden waren voor de dingen die ik zelf niet kon vernoemen. Na enige tijd, begon ik ook mijn eigen gedachten op te schrijven in een klein boekje.
Het leek alsof er eindelijk woorden waren voor de dingen die ik zelf niet kon vernoemen
Toen kwam 2020, wat een rot jaar. Er gebeurde heel wat, maar op een dag gebeurde het ergste wat ik mij had kunnen voorstellen. Een voor mij heel belangrijk persoon stapte uit het leven. Mijn wereld stortte in. En nog geen week na zijn begrafenis ging heel het land in lockdown. Geen troost te vinden bij mensen buiten mijn gezin, want ik mocht niemand zien.
Ik greep terug naar de poëzie. Om woorden te vinden voor wat ik voelde. Maar er spookt zo veel in mijn hoofd, dat ik ook nu nog soms dingen neerschrijf. Dat boekje waar ik ooit in startte raakte vol. Maar ik bleef wel nu en dan dingen neerschrijven. Gewoon de dingen die in mijn hoofd opkomen. Door het neerschrijven krijg ik wat meer rust in mijn hoofd.
Ik greep terug naar de poëzie. Om woorden te vinden voor wat ik voelde.
Ik ben dit nooit begonnen met de bedoeling er iets mee te doen. Maar via de reeks ‘let’s talk’ in teken van Wereld suïcidepreventie dag, kwam ik bij zapmag terecht. Ik werd vrijwilliger en begon na te denken over content die ik eventueel kon maken.
Mijn gedichten en quotes schrijf ik niet om de nobelprijs van literatuur te winnen. Ik schrijf deze omdat het mij helpt. Om mijn hoofd rust te geven en om te verwoorden wat ik niet kan uitspreken. Ik had en heb veel aan woorden die ik soms lees van anderen. Maar misschien kunnen sommigen zich ook vinden in wat ik neerschrijf. Misschien is er iemand die ook iets aan mijn woorden heeft.
Mijn gedichten en quotes schrijf ik niet om de nobelprijs van literatuur te winnen. Ik schrijf deze omdat het mij helpt.
Ik dacht er wat over na en besloot om hiermee toch iets te doen. Daarom maakte ik de reeks ‘Just write it down’. Waarin ik mijn woorden samen breng met kleine simpele tekeningen. Deze hoofdzakelijk omtrent de thema’s: onzekerheid, twijfel en verlies. Om de twee weken zullen deze verschijnen op de instagrampagina van Zapmag.
Wat voor mij precies achter die woorden zit deel ik niet via de reeks. Maar iedereen is vrij om deze voor zichzelf in te vullen. Iedereen heeft tenslotte zijn eigen verhaal.
Iedereen heeft tenslotte zijn eigen verhaal.
Thaly
